Nekim pacijentima je lečenje potrebno samo u kratkom vremenskom periodu, tokom adaptacije creva na novu dužinu, dok kod drugih pacijenata prilagođavanje može trajati i dve godine
Sindrom kratkog creva je stanje koje se javlja posle operacije, tokom koje je pacijentu uklonjen znatan deo tankog creva. Organizam pacijenta koji pati od sindroma kratkog creva, nema dovoljne količine hranjivih materija iz namirnica koje konzumira. Stanje je nekada praćeno dijarejom koja može, ako se ne leči, dodatno ugroziti zdravlje pacijenta. Ipak, u velikoj većini slučajeva pacijenti imaju dobar kvalitet života, jer se telo prilagođava novim uslovima u kojima je tanko crevo kraće.
Najduži deo digestivnog trakta je tanko crevo koje je u proseku dugo oko 7 metara. Osobama sa sindromom kratkog creva uklonjenja je najmanje polovina tankog creva. U nekim slučajevima moguće je da se neko rodi sa kraćim crevima, ali sindrom kratkog creva najčešće je posledica operacije. Deo creva se može ukloniti kod Kronove bolesti, karcinoma, povrede creva.
Simptomi sindroma kratkog creva se ispoljavaju grčevima u stomaku, nadimanjem, gasovima, gorušicom, slabošću, umorom, gubitkom telesne težine. Pošto telu nedostaju dovoljne količine hranljivih materija pacijenti često pate i od anemije, masne jetre, kamena u žuči, kamena u bubregu, osteoporoze, lako dobijaju modrice i ne podnose neke vrste hrane.
Sindrom kratkog creva dijagnostikuje se fizikalnim pregledom, laboratorijskim analizama krvi i stolice, rendgenskim snimcima grudnog koša i stomaka, CT skeniranjem, ultrazvukom. Moguća je i biopsija jetre, tokom koje lekari uklone deo tkiva koje se testira.
Lečenje ima za cilj da obezbedi pacijentu dovoljnu količinu hranjivih materija, vitamina i minerala. U slučaju da se stanje ispoljava blagim simptomima lečenje je moguće i odgovarajućom ishranom, naglasak je na češćim i manjim obrocima u toku dana, dovoljnim količinama vode i dobro izbalansiranim obrocima. Moguće su povremene vitaminske infuzije. Kod ozbiljnijih slučajeva moguće je parenteralna ishrana infuzijom hranljivih materija u krvotok.
U najtežim slučajevima u nekim zemljama je moguća transplantacija celog ili jednog dela tankog creva. Postoje i drugi načini na koje se može pomoći tankom crevu da apsorbuje više hranljivih materija i vode. Teduglutid je hormon koji se nekada daje odraslim pacijentima sa ozbiljnijim sindromom kratkog creva. L-glutamin, je aminokiselina u prahu, koja može pomoći tankom crevu da apsorbuje više hranljivih materija, pokazale su neke studije. Somatropin je hormon rasta koji može poboljšati funkciju creva, u težim slučajevima sindroma kratkog creva.
Nekim pacijentima je lečenje potrebno samo u kratkom vremenskom periodu, tokom adaptacije creva na novu dužinu. U nekim slučajevima ovo prilagođavanje traje do dve godine. Ovo stanje i pored nekada neprijatne dijareje, ipak ne bi trebalo da bude velika prepreka za normalan život. Savet pacijentima jeste da paze na ishranu.
Ne postoji jedinstveni plan ishrane za sve osobe sa sindromom kratkog creva, ali generalno, naglasak je na nemasnim proteinima (meso, mlečni proizvodi, jaja, ) i ugljenim hidratima sa malom količinom vlakana (beli pirinač, testenina, beli hleb). Potrebo je izbegavati slatkiše i masnoće i biti fizički aktivan koliko je to moguće.